Δημοσιονομικά ελλείμματα, περικοπές μισθών και συντάξεων, ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, ιδιωτικοποίηση παιδείας- υγείας- μεταφορών, υπερσυγκεντρωτικές δομές τύπου ‘’ Καλλικράτη ‘’: ιδού τα σύγχρονα εργαλεία των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων.Για να ξεπεράσει μια ακόμη δομική κρίση του, ο καπιταλισμός επιχειρεί να ‘’ μηδενίσει το κοντέρ ‘’ εξαπολύοντας καθολικό κοινωνικό πόλεμο. Ευελπιστεί ότι πάνω στη στάχτη εργασιακών δικαιωμάτων, κοινωνικών κατακτήσεων και ανθρώπινων ζωών θα θεμελιώσει την ‘’ανοικοδόμηση’’ των επενδύσεων και των κερδών.
Οι μεγαλοεπιχειρηματίες, εγχώριοι και αλλοδαποί, ως πραγματικοί κυβερνήτες, δια των πολιτικών τους υπαλλήλων( κυβερνήσεων, πολιτικών ‘’προσωπικοτήτων’’, κεντρικών και τοπικών αρχόντων) και των υπαλλήλων τους γενικά ( ΜΜΕ, οργανικών διανοουμένων του συστήματος) με κάθε ευκαιρία τονίζουν:
-Πόσο ‘’προσωρινή’’ είναι η κρίση
-Πόσο αναγκαία είναι τα σκληρά μέτρα των μνημονίων ( του βασικού, του επικαιροποιημένου, του επόμενου…)
-Πόσο υπεύθυνοι για την κρίση είναι οι εργαζόμενοι
-Πόσες θυσίες χρειάζεται να γίνουν για το ‘’ εθνικό συμφέρον ‘’
-Πόσο καλύτερα θα λειτουργήσουν όλα με ‘’λιγότερο κράτος’’ και περισσότερη ‘’ευελιξία ‘’ και ‘’ ανταποδοτικότητα’’
-Πόσο ‘’υπεύθυνα’’ μπορούν να διαχειριστούν το καθεστώς υποχρηματοδότησης-ξεπουλήματος του δημόσιου τομέα και θριάμβου της ελεύθερης αγοράς και των ιδιωτικοποιήσεων.
Ένα μαχητικό, βαθιά πολιτικοποιημένο εργατικό και λαϊκό κίνημα, αντάξιο των καιρών και των κοινωνικών αναγκών, οφείλει με την παρουσία του να αλλάξει την ημερήσια διάταξη ( ατζέντα ) στη δημόσια συζήτηση τονίζοντας
-Πόσο βαθιά και δομική είναι η παρούσα κρίση του καπιταλισμού
-Πόσο αναγκαία είναι όχι η εναλλαγή των κυβερνήσεων αλλά η αλλαγή του κοινωνικού συστήματος στο σύνολό του
-Πόσο αξίζει τον κόπο αντί για τη διαχείριση του υπάρχοντος και την υποταγή σ’ αυτό να προωθείται ο αγώνας για την κοινωνική απελευθέρωση
-Πόσες δυνατότητες υπάρχουν να μεταβληθεί ο κόσμος της εργασίας από θύμα της κρίσης σε απειλή για το σύστημα( Ας γίνουμε η κρίση τους!).
Στα πλαίσια της δημόσιας αυτής συζήτησης επιβάλλεται να τεθούν τα ζητήματα από τη σκοπιά του κόσμου της εργασίας. Τα ερωτήματα είναι επείγοντα και αμείλικτα:
-Με ποιους στόχους και με ποιες μορφές πάλης μέσα και έξω από τους υπάρχοντες θεσμούς (στους εργασιακούς χώρους, στη γειτονιά, στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο, στο χωριό και στην πόλη και φυσικά στην κεντρική πολιτική σκηνή) θα αποκρουστεί η αντιλαϊκή επίθεση και θα υπάρξουν κατακτήσεις-ανάσες για την εργαζόμενη πλειοψηφία
-Πώς οι βραχυπρόθεσμοι στόχοι ( π.χ διαγραφή του τοκογλυφικού χρέους με πάλη του λαού, αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, απαγόρευση απολύσεων, μείωση φορολογίας στα είδη ευρείας λαϊκής κατανάλωσης, κρατικοποίηση τραπεζών υπό εργατικό έλεγχο, δημόσια δωρεάν περίθαλψη, κοινωνική πρόνοια και εκπαίδευση για όλους, νομιμοποίηση των μεταναστών) θα συνδυάζονται με τους στόχους της κοινωνικής απελευθέρωσης και της συλλογικής κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης
-Πώς το ‘’έθνος των εργαζομένων’’ θα αποτρέψει το πρωτοφανές ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου στο ιδιωτικό κεφάλαιο, εγχώριο και διεθνές, και τη μετατροπή της χώρας σε Μπανανία-Λας Βέγκας.
Η κρούστα του φόβου, της απάθειας, της μοιρολατρίας και της υποταγής μπορεί και πρέπει να διαρραγεί. Όσο παραλυτική είναι η αποχαύνωση και η αδράνεια που επιβάλλουν κυρίαρχη ιδεολογία και ΜΜΕ, άλλο τόσο ορμητική είναι η βαθιά ανθρώπινη ανάγκη για επανοικειοποίηση της ζωής, μιας ζωής με νόημα, αλληλεγγύη και δημιουργία. Με μια γνήσια, πρωτογενή παρέμβαση βάσης, που να ενώνει το πολιτικό με το κοινωνικό, μπορούν να κερδηθούν όχι οι εντυπώσεις αλλά οι συνειδήσεις. Η ανάπτυξη τοπικών πρωτοβουλιών αντίστασης και αλληλεγγύης και λαϊκών αντιθεσμών είναι αναγκαίο να συμβαδίζει με μαχητική αντικαπιταλιστική παρέμβαση στην κεντρική πολιτική σκηνή, ώστε να μη διολισθήσει σε λογικές ‘’νησίδας’’, απομονωτισμού, ανώδυνου μεταρρυθμισμού.
Αυτές τις ανάγκες προτίθεται να υπηρετήσει η Αντικαπιταλιστική Αριστερά στα Ιόνια με τη συμμετοχή της στις περιφερειακές εκλογές. Δεν έχουμε καμιά αυταπάτη ως προς το διαχειριστικό χαρακτήρα των εκλογών και το ρόλο του ‘’Καλλικράτη’’ στη διαμόρφωση μιας τοπικής ‘’αυτοδιοίκησης’’- δούρειου ίππου των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Ωστόσο, στο βαθμό που μας αναλογεί, θα μετατρέψουμε την εκλογική μας παρέμβαση σε βήμα καταγγελίας των εγκλημάτων της οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας αλλά και σε βήμα αναγγελίας των δυνατοτήτων για κοινωνική απελευθέρωση, που ενυπάρχουν στην παρούσα δύσκολη για τον κόσμο της εργασίας συγκυρία.
Προφανώς, οι στόχοι που προαναφέρθηκαν δεν μπορούν να υπηρετηθούν αποκλειστικά από το χώρο της ριζοσπαστικής αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Πιστεύω ότι το ρόλο αυτό μπορεί να επωμιστεί μια ευρεία Αριστερή Λαϊκή Συμμαχία, νοούμενη όχι ως άθροισμα-συγκόλληση αλλά ως γαλαξίας κομμάτων, οργανώσεων, μετώπων, συλλογικοτήτων, μεμονωμένων αγωνιστών της Αριστεράς. Βασικός στόχος της πρέπει να είναι η άμεση και συνολική παρέμβαση στην παρούσα συγκυρία, με όρους αντικαπιταλιστικούς-αντισυστημικούς και με ορίζοντα τοπικό, πανελλαδικό, πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο. Στα πλαίσιά της έχουν θέση όλα τα ιστορικά ρεύματα του επαναστατικού κινήματος, οι παλιές και νέες αυτοοργανωμένες συλλογικότητες, οι ανένταχτοι αριστεροί αγωνιστές, οι εργαζόμενοι Έλληνες και μετανάστες, οι άνεργοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι αγρότες, οι νέοι, οι γυναίκες, όσοι αναζητούν διέξοδο από το ‘’στημένο’’ πολιτικό παιχνίδι και το επερχόμενο εργασιακό και κοινωνικό σκοτάδι.
Η Αριστερή Λαϊκή Συμμαχία μπορεί να δημιουργηθεί κινηματικά και από τα κάτω και στη συνέχεια να εδραιωθεί οργανωτικά με διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας. Είναι καθ’ όλα θεμιτό στους κόλπους της να υπάρξει διαπάλη για την ηγεμονία μεταξύ των ρευμάτων που θα την αποτελούν, αρκεί η διαπάλη αυτή να γίνεται ανοιχτά και με πραγματικούς πολιτικούς όρους και όχι υπό συνθήκες διαστρέβλωσης, μισαλλοδοξίας ή εξουσιαστικής παράνοιας. Ένα τέτοιο πολιτικό μόρφωμα μπορεί να θέσει τα σημαντικά ζητήματα του παρόντος και του μέλλοντος, αρθρώνοντας Αντίπαλο Λόγο, και να σηματοδοτήσει την επάνοδο στο συλλογικό, φτάνοντας εγκαίρως στο ραντεβού με την Ιστορία.
*Η Όλγα Τσιλιμπάρη είναι εκπαιδευτικός,
υποψήφια αντιπεριφερειάρχης Κέρκυρας με την Αντικαπιταλιστική Αριστερά στα Ιόνια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου