Τα Επτάνησα, με το ιδιαίτερο φυσικό τους κάλλος, αποτελούν εδώ και αιώνες πόλο έλξης ταξιδιωτών, αρχικά της ευρωπαϊκής αριστοκρατίας και στη συνέχεια του μαζικού τουρισμού , από την εργατική τάξη της Αγγλίας και της Γερμανίας μέχρι εκατομμυριούχους, πολιτικούς και καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο.
Το πρόβλημα όμως που αντιμετώπιζαν τα μεγάλα μονοπώλια του τουρισμού στην περιοχή ήταν ότι η αγροτική παραγωγή που συμπλήρωνε το εισόδημα των εργαζόμενων στον τουρισμό τους έδινε τη δυνατότητα να διεκδικούν υψηλότερα μεροκάματα πολλές φορές με μαχητικές και μεγάλες σε διάρκεια απεργίες. Η ανέγερση ξενοδοχειακών μονάδων σε αρκετές παραλίες των νησιών την περίοδο της χούντας είναι ενδεικτική του τι πρόβλεπε ο σχεδιασμός για την ανάπτυξη του τουρισμού στην περιοχή, αν γινόταν δυνατό να φιμωθεί ο λαϊκός παράγοντας. Στην Τουρκία, όπου η πολιτική κατάσταση ευνοούσε περισσότερο τους καπιταλιστικούς σχεδιασμούς, έχει φτιαχτεί μια τεράστια τουριστική ζώνη που καλύπτει σχεδόν το σύνολο των δυτικών παραλίων της χώρας, με θηριώδη ξενοδοχεία πάνω στη θάλασσα και αυτοκινητόδρομο για την κίνηση των λεωφορείων, η οποία έχει καταστρέψει κάθε έννοια φυσικής ομορφιάς και στην οποία ο ντόπιος πληθυσμός, στερημένος από κάθε δυνατότητα αγροτικής παραγωγής, δουλεύει με μεροκάματα πείνας. Το σχέδιο "ανάπτυξης" για την περιοχή μας δε διαφέρει πολύ.
Η τουριστική βιομηχανία , αφού κυριάρχησε εντελώς πάνω στον ελεύθερο τουρισμό (είναι χαρακτηριστικό ότι δεν υπάρχουν στη διάρκεια της σεζόν πτήσεις από τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για τα Ιόνια πλην των τσάρτερ των μεγάλων εταιρειών) έριξε το βάρος σε άλλους τουριστικούς προορισμούς (Τουρκία, Ισπανία, Μαρόκο κτλ) αναβάλλοντας την επένδυση στα Ιόνια για "καλύτερους καιρούς". Μετά από 50 χρόνια "εντατικής" τουριστικής ανάπτυξης τα Ιόνια νησιά βιώνουν την πλήρη διάλυση του πρωτογενούς και δευτερογενούς τομέα της παραγωγής. Η δραματική πτώση του βιοτικού επιπέδου μισθωτών, αγροτών και αυτοαπασχολούμενων τα τελευταία χρόνια βαδίζει χέρι-χέρι με την ανεργία, την ετεροαπασχόληση, την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, την τραγική ανυπαρξία υποδομών τα τριτοκοσμικά νοσοκομεία και τα ακατάλληλα σχολικά κτίρια.
Η οικονομική κρίση του καπιταλισμού αποτελεί μια πρώτης τάξης ευκαιρία για την υλοποίηση ανάλογων σχεδίων και στα Ιόνια. Με υποταγμένες στους διεθνείς καπιταλιστικούς οργανισμούς κυβερνήσεις, με την τοπική αυτοδιοίκηση σε ρόλο υπεργολάβου του μεγάλου κεφαλαίου και με το επίπεδο ζωής των λαϊκών μαζών να συρρικνώνεται, τα Επτάνησα θα μετατραπούν σε ένα από τα "ελντοράντο" που περιμένουν το μεγάλο κεφάλαιο, για να τοποθετήσει τις "επενδύσεις" του στην Ελλάδα. Οι συμμορίες του τουριστικού κεφαλαίου, της "πράσινης ανάπτυξης" και του επίσημου τοκογλυφικού δανεισμού ανυπομονούν να ξεκινήσει και στα Ιόνια η μεγάλη φιέστα που προετοίμαζε τόσο καιρό το ΔΝΤ και η σοσιαληστρική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Μια φιέστα που απειλεί να ακυρώσει τις προσδοκίες των Επτανησίων για καλυτέρευση της ζωής τους, τις προσδοκίες αυτές που ήταν το κίνητρο για μια σειρά μάχες των τελευταίων ετών: τις απεργίες των ξενοδοχοϋπαλλήλων, τις μάχες ενάντια στους ΧΥΤΑ και το ΒΙΟΠΑ κτλ.
Τα "κοράκια" των επενδύσεων αποσκοπούν σε ξενοδοχεία μεγαθήρια που θα προσφέρουν μεροκάματο 20 ευρώ, πλήρη διάλυση της αγροτικής παραγωγής, συρρίκνωση μέχρι εξαφάνισης της μικρής ιδιοκτησίας (τουριστικά καταστήματα, ενοικιαζόμενα δωμάτια κτλ), δημιουργία οδικών αξόνων που θα μετατρέψουν ολόκληρες περιοχές σε έρημη γη, προκειμένου να "διευκολύνουν" τη μετακίνηση των τουριστικών λεωφορείων στη διαδρομή αεροδρόμιο-λιμάνι-ξενοδοχείο-αεροδρόμιο-λιμάνι, τη δημιουργία δήθεν οικολογικών ενεργειακών πάρκων (όπως τα ήδη σχεδιαζόμενα αιολικά πάρκα στον Παντοκράτορα και τα Διαπόντια) και τη χωροθέτηση απαρχαιωμένων σκουπιδότοπων και βιομηχανικών – βιοτεχνικών περιοχών στην ενδοχώρα, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα ξενοδοχεία-μεγαθήρια. Σε ένα τέτοιο σχεδιασμό η ποιότητα ζωής των κατοίκων των νησιών δεν ενδιαφέρει καθόλου.
Αν υλοποιηθούν τα σχέδια του κεφαλαίου και των ντόπιων πολιτικάντηδων-υπηρετών του, η καταστροφή του περιβάλλοντος, η επίθεση ενάντια στο εισόδημα και την υγεία των κατοίκων των νησιών και η μεταβίβαση τεράστιων περιοχών των νησιών στα μεγαθήρια του τουρισμού θα υποθηκεύσουν το μέλλον της περιοχής μας τουλάχιστον για τα επόμενα πενήντα χρόνια, στην πλήρη αποδιάρθρωση του πρωτογενούς τομέα και στη μονοκαλλιέργεια του τουρισμού. Το "όραμα" τους περιλαμβάνει ,σύμφωνα και με τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την απώλεια του ιδιαίτερου χαρακτήρα των νησιών.
Ωστόσο, οι δυνατότητες για έναν άλλο τρόπο ζωής, μια άλλη κοινωνία, στηριγμένη στις τοπικές οικονομικές δραστηριότητες, στη συνεταιριστική παραγωγή και στη συλλογική αυτοδιεύθυνση υπάρχουν.
Το νέο κύμα της οικολογικής συνεταιριστικής παραγωγής που αναπτύσσεται σε όλο τον πλανήτη και δειλά δειλά στη χώρα μας, οι ήπιες μορφές τουρισμού που αναπτύχθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες και οι νέες ηλεκτρονικές δυνατότητες για την παγκόσμια προβολή του αγροτικού και τουριστικού προϊόντος μπορούν να διασφαλίσουν μια παραγωγική αλλαγή στην περιοχή μας, που δε θα περνάει από την ληστρική επιδρομή των μονοπωλίων του τουρισμού και το περιβαλλοντικό έγκλημα, ελευθερώνοντας τους κατοίκους των νησιών μας από την ομηρία του κεφαλαίου της τουριστικής βιομηχανίας και του πολιτικού της προσωπικού.
Η επιστημονική συνεταιριστική καλλιέργεια της ελιάς με σκοπό την παραγωγή βιολογικού ελαιολάδου και την εξαγωγή του στην Ευρώπη και την Αμερική, η ανάπτυξη άλλων προϊόντων που ιστορικά απέδιδαν στα Ιόνια νησιά (εσπεριδοειδή, σιτηρά, αλλαντοποιία, οινοποιία, γαλακτοκομία, αλιεία) μπορεί να συνδυαστεί με μονάδες οικοτουρισμού και αγροτουρισμού οι οποίες θα διατηρήσουν την παραδοσιακή μορφή της ενδοχώρας των νησιών.
Ένα τέτοιο μοντέλο ανάπτυξης έχει αρχίσει την τελευταία δεκαετία να κερδίζει τις συνειδήσεις ανθρώπων στην περιφέρεια μας και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας. Αποτελεί μια πρόταση για ορθολογική ανάπτυξη της περιοχής με χαμηλό οικονομικό και μηδενικό περιβαλλοντικό κόστος. Αυτό που απουσιάζει είναι η πολιτική επιλογή για ένα τέτοιο πρόταγμα. Οι τοπικοί άρχοντες, δέσμιοι των συμφερόντων του ξένου και εγχώριου κεφαλαίου συνεχίζουν την παράδοση της τοπικής αριστοκρατίας, που για αιώνες επέβαλλε στον πληθυσμό των νησιών άθλιες συνθήκες διαβίωσης, προκειμένου να της παρέχουν οι "προστάτες" προνόμια και κέρδη. Η πολιτική τομή του "Καλλικράτη" οδηγεί σε καλύτερη διασύνδεση των επιχειρηματικών συμφερόντων με την τοπική εξουσία, αλλά όχι στην καλύτερη εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών. Αυτές, κανένας περιφερειάρχης δεν πρόκειται να τις υπερασπιστεί. Η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών θα είναι έργο των ίδιων των πολιτών, οι οποίοι θα παλέψουν για να υπερασπιστούν το εισόδημα, τον τόπο τους και την ίδια τη ζωή τους, ενάντια στις πολιτικές που υφαίνουν την κοινωνική, οικονομική και περιβαλλοντική καταστροφή των νησιών με το πρόσχημα της απάντησης στην κρίση, ενάντια στους νέους πειρατές που περιμένουν να λεηλατήσουν τον τόπο και τις ζωές μας.
Παλεύουμε για έναν εναλλακτικό τρόπο ανάπτυξης
για έναν άλλο χωροταξικό σχεδιασμό
…στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών…
με αγώνες στα χέρια των κατοίκων
Όλη η εξουσία στις λαϊκές συνελεύσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου